บทที่ 5 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 113 / 119

บทที่ 5 สรุปและอภิปรายผล

สงคัล้องและแตกต่างกันเองอย่างไร ความสงคัล้องกับความแตกต่างที่พบ นั้น มีความสำคัญอย่างไรในเชิงประวัติศาสตร์การเผยแพร่พระพุทธศาสนา สำหรับประเด็นความเหมือนและความแตกต่างระหว่างหลักฐาน ที่ศึกษากับวิชาชาธร

การศึกษาเกี่ยวกับความสงคัล้องและความแตกต่างในพระพุทธศาสนาระหว่างสองภูมิภาค โดยเน้นหลักฐานธรรมภายในที่มีอายุคัมภีร์แตกต่างกัน เห็นได้ชัดว่าหลักฐานจากเส้นทางสายไหมและเอเชียอาคเนย์มีคุณค่าต่อการเผยแพร่พร

…ที่จัดเป็นหลักฐานธรรมภายในจากสองภูมิภาค ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็นตัวแทนของพระพุทธศาสนาต่างนิกายได้แก่ บทที่ 5 สรุปและอธิบายผล | 501

บทความนี้กล่าวถึงหลักการของธรรมภายในและการตรัสรู้ในพระพุทธศาสนาโดยการเปรียบเทียบคำสอนจากคัมภีร์ต่างๆ ได้แก่คัมภีร์มหายานและพระไตรปิฎกบาลี โดยเน้นถึงความสำคัญของธรรมภายในที่ถูกบรรยายในลักษณะที่แสดงว่าธ

…คล้ายคลึงกันกับวิธีการที่แสดงไว้ในคัมภีร์ สมาธิสอบสนามแบบโบราณ (พระมหาโสดาปฏิโฐ 2479 : 368, 384-6) บทที่ 5 สรุปและเอาภิปรายผล | 511

บทความนี้สรุปเนื้อหาเกี่ยวกับธรรมกายที่ประกอบด้วยกายภายในและการเจริญสมาธิภาวนาภายใต้แบบแผนการสอนที่สืบทอดมา แม้ในเรื่องการใช้คำภาวนาและการใช้บริการมนิมิตก็จะแสดงให้เห็นความต่อเนื่องของการฝึกปฏิบัติในแ

…ะไตรปิฎกบาลี ที่ศึกษาละเอียดในรายละเอียด ศึกษาเพิ่มเติม ได้จาก Jantrasrisalai 2008 : 182-8, 205-211 บทที่ 5 สรุปและอธิบายผล | 517

บทความนี้สำรวจและอธิบายเกี่ยวกับมโนมยกายในพระไตรปิฎกบาลีและความสำคัญของการเข้าถึงกายในระดับสูงสุด หลักการนี้สามารถเชื่อมโยงระหว่างคัมภีร์พุทธกับการปฏิบัติที่โลกกว้าง โดยยกตัวอย่างจากจิตที่เข้าถึงได้ใน

บทที่ 4 ร่องรอยธรรมภายในคัมภีร์อักษรของไทย1

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยออ บทที่ 1 ร้องรอยธรรมกาย ในคัมภีร์ภาษากานธรี และภาษาสันสกฤต

หลังสมัยพุทธกาลเป็นที่เชื่อว่าพระธรรมคำสอนได้รับการถ่ายทอดด้วยบุรปะรัง พระสงฆ์สาวกผู้ทรงจำพระวินัยได้เดินทางไปในแนวแคว้นต่างๆ เพื่อเผยแผ่พระธรรม จวบจนกระทั่งพุทธศตวรรษที่ 5-6 จึงเริ่มปรากฏหลักฐานทางโบ

ในช่วงหลังสมัยพุทธกาล มีการถ่ายทอดพระธรรมคำสอนผ่านพระสงฆ์สาวกที่เดินทางเผยแผ่คำสอนในแคว้นต่างๆ จนถึงพุทธศตวรรษที่ 5-6 ซึ่งเริ่มมีการบันทึกคำสอนเป็นลายลักษณ์อักษร คัมภีร์ที่พบในแถบคันธาระ แสดงให้เห็นถึ

ด้วยพระดำรัสว่า “ธรรมกายและรูปกายของเราดำรงอยู่” ก็เพื่อประโยชน์ของผู้อื่นนั่นเอง พระองค์ทรงแสดงพระนิพพานแก่าประชโลกผู้เผื่อแผ่ (เชื่ออยาก) ดังที่ทรงแสดงพระธรรมกาย 18 แก่ผู้มีศรัทธาโดยสิ้นเชิง (ไม่เป

พระดำรัสเกี่ยวกับธรรมกายและรูปกายของพระพุทธองค์ที่สอดคล้องกับคำสอนในวิชาธรรมกาย แสดงให้เห็นว่าพระองค์ทรงมุ่งมั่นเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นและเผยแผ่ธรรมะอย่างสม่ำเสมอ โดยในบทนี้ได้มีการพูดถึงการแสดงพระนิพ

- ในบทว่าด้วยฐานะพรหมวิหารวณา เขียนไว้ว่า "ในที่สุดสิ่งที่จะพึงรู้ทั้งปวงได้รวมหยุดที่สัญญา พระพุทธเจ้าทรงหลายผู้ทรงประทับนั่งบนดอกบัวปรากฏขึ้นบนกาย" - ในบทว่าด้วยการพิจารณาปฏิจจสมุปบาทและพุทธานุสติ

ในเนื้อหานี้มีการกล่าวถึงฐานะพรหมวิหารวณาและการพิจารณาวิชชาธรรมกาย ซึ่งเกี่ยวเนื่องกับการเข้าใจหลักธรรมในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะเรื่องการรู้เห็นที่ย้อนกลับเข้ามาภายใน การดำเนินมรรค และการเป็นพุทธะ นอกจาก

คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร82 คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร83 พบว่ามีคัมภีร์ต้นฉบับเขียนด้วยอักษรพราหมี แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย 36 ชิ้น84 ซึ่งทุกรื้นระบุว่ามาจากแห่งโบราณคดี ขัปลิก ใกล้แหล่งน้ำโดโมโก กลางทะเล

คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตรเป็นเอกสารโบราณที่ถูกค้นพบในสมัยล่าสุด โดยมีชิ้นส่วน 36 ชิ้นที่เขียนด้วยอักษรพราหมี ในมณฑลชนเจียงของจีน นักวิชาการได้ศึกษาข้อความและพบว่าเนื้อหาสอดคล้องกับคัมภีร์ในปัจจุบัน จึง

โต้ย่างชินส่วนคํมภีร์เบล็อไม้บร็อ หมหปรีรวราลสูตร (equals to Matsuda 1988: Plate III) โต้ย่างชินส่วนคํมภีร์เบล็อไม้บร็อ หมหปรีรวราลสูตร (equals to Matsuda 1988: Plate III) บทที่ 1 ร่องรอยธรรมชาติภาย

กรรมภาเปรียบดั่งกับการเข้าสู่สมาธิ 2) ทางเอกสายเดียว เปรียบดั่งกับทางสายกลางโดยการดำเนินเข้าไปในกลางของกลาง 3) ธรรมกาย เปรียบได้กับการเข้าสู่พระธรรมกาย และ 4) อนุปทานิโรร เปรียบได้กับการเข้าสู่พระนิพพ

เนื้อหาเกี่ยวกับการเข้าสู่ธรรมกายและอนุปทานิโรร ในแนวทางการปฏิบัติตามหลักธรรมของพระพุทธศาสนา รวมถึงการศึกษาเกี่ยวกับคัมภีร์ธรรมกายสูตรซึ่งมีการเปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับการตรัสรู้ธรรม การพัฒนาสติ และก

...ทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ใบรุสีทองเท่าฟองไข่แดงของไก่ ใจหยุดนิ่งอยู่กลางดวงนั้น พอหยุดนิ่งอยู่กลางดวงนั้นได้แล้ว นั่นแหละเป้าหมายในคำพุทธศาสนา115 ทั้งคัมภีร์ "ปัญจว

เนื้อหาเกี่ยวกับการทำสมาธิในพุทธศาสนา เน้นการหยุดใจที่ศูนย์กลางดวงธรรมบริเวณสะดือกลางตัว ซึ่งเป็นจุดสำคัญในการเข้าถึงประสบการณ์ภายในที่สำคัญ เช่น การเห็นพระพุทธเจ้าและการเข้าถึงความรู้ทางจิต วิชาการใช

บรรณานุกรม Mahāparinirvāṇa sūtra T374 Vol. 12 pp. 365-603 translated by Dharmakṣema Aṅgulimāliyā sūtra T120 pp. 512-544 translated by Guṇabhadra Tibetan tipitaka (1) Peking (tsu) 133b-215a (2) Nartha

ในเอกสารนี้ได้รวบรวมบรรณานุกรมของคัมภีร์พุทธศาสนาที่สำคัญ เช่น Mahāparinirvāṇa sūtra และ Aṅgulimāliyā sūtra พร้อมข้อมูลการแปลโดย Dharmakṣema และ Guṇabhadra นอกจากนี้ยังมีหลักฐานจาก Tibetan tipitaka แล

หลักฐานธรรมาภายในคำภาริพุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยอ๋อ บทที่ 2 คัมภีร์ภาษาสันสกฤตและปรากฏจากแหล่งข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์¹ 94 | ดร.กิจกชัย เอื้อเกษม

ถlicaเป็นตัวอย่างข้อความจากคัมภีร์รัฐธรรมในคำกิ ปรัชญาปารมิตา12 ซึ่งเป็นพระสูตรขนาดเล็ก เนื่องจากเขียนขึ้นในช่วงราว พ.ศ. 800 ถึง พ.ศ. 1000 อันเป็นเวลาของการถอดแนวคิดของปรัชญาปารมิตา คัมภีร์ จึงมีลักษ

คัมภีร์รัฐธรรมในช่วง พ.ศ. 800-1000 เน้นการถอดแนวคิดปรัชญาปารมิตา โดยมีลักษณะสั้นกระชับ สื่อถึงความเข้าใจธรรมภายในที่ควรมองเห็นด้วยจิตใจ การวิจัยแสดงให้เห็นถึงความสำคัญและความหลากหลายของการแปลคัมภีร์จา

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับรวมงานวิจัยโดยอ้อ Answer: Because the beings have āpatti, [from that they] cannot see even though Buddha-s and Bodhisattva-s come. In addition, Buddha’s dharmak

บทความนี้สำรวจหลักธรรมที่ถูกบันทึกในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยกล่าวถึงการที่ beings ไม่สามารถเห็นพระพุทธเจ้าได้เนื่องจากกรรมที่มีอยู่ หากใจไม่บริสุทธิ์ โดยมีการอ้างอิงถึงพระพุทธเจ้าที่ส่งแสงนำทาง แต่การเห็น

the Great Vehicle : Three Mahāyāna Buddhist Texts. Ann Arbor, Mich. : Collegiate Institute for the Study of Buddhist Literature and Center for South and Southeast Asian Studies, University of Michigan

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับพระคัมภีร์มหายานสามเล่ม เน้นที่การตีความธรรมชาติของพระพุทธเจ้าและความไม่สามารถที่จะรู้จักธรรมได้ด้วยความรู้สึกทางประสาทสัมผัส นอกจากนี้ยังกล่าวถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้องก

บทที่ 3 สมาชิกวรรณาและธรรมภายในคัมภีร์ภาษาจีน